ZIJN is meer dan hebben.

Hai di how bloggertjes allemaal!
Om te beginnen mijn excuses voor het lange wachten op een nieuw blogbericht maar internet is hier niet echt van deze tijd :D Maar hier ben ik dus ('weer'), alvast een pak optimistischer dan in mijn vorige bericht. Nu wat is er nu nog zoal gebeurt ? Tis te zeggen, nie zo heel veel. Nadat ik vorige week nog eens goed heb kunnen wenen aan de telefoon zijn mijn tranen zowat op voor een onbepaalde(!) periode. Het dagelijkse leventje begint stilletjes, de aanpassing is meer en meer in zicht. De dagen hier zijn voornamelijk gevuld met eten, iets waar ik -voorlopig- nog niet aan mee doe [Niet mee Wil aan doen beter gezegd]. Eten is ook al veel gezegd. Laten we het houden bij rijst kip en bananen :) Niet slecht, ma zo ne boterham met choco, dju da mis ik toch ;o En constant de vraag/vaststelling "Ge eet zo weinig?", wel, tis gewoon te warm om te eten. En die eten gewoon Zovéél. En over warmte gesproken, eigenlijk valt het best nog wel mee (van tijd tot tijd), maar 's avonds krijgen we toch wel meestal een goei douche, we zitten nie voor niks in het regenseizoen hé. Gisteren stonden de straten hier op minder dan 30 minuten een 20tal centimeters hoog. Gezellig. En zeker als ge dan nog eens met kaarsen en pitslampen door het huis kunt gaan want de stroom valt -bij een net ietsje teveel aan regen- uit.

En verder... Hmm.. Naar school gaan zit er nog steeds niet in, misschien aan het einde van deze week. Al hadden ze mij en Sarah wel al gevraagd om les te gaan geven -in het engels welteverstaan- in een pasgeopend schooltje. Sarah zou het 2e leerjaar doen, ik het 3e. Ik had echt al zooooo veel goesting om aan mijn lesvoorbereidingen te beginnen, da leek mij nu eens echt plezant. Hier in Honduras toch. In tegenstelling tot wij, verwende Belgjes zijn de kinderen hier blij da ze naar school Mogen gaan. (Al moet ik toegeven dat het ook net dat beetje aantrekkelijker is hier, al spelend leren is de hoofdzaak.) Ik weet jullie volgende week te zeggen of dat ook het geval is in de school waar ik naartoe ga gaan. En om even te corrigeren, we hebben het dan toch niet over 'dierengeneeskunde', maar over een landbouwschool. Primitieve landbouw veronderstel ik. Ik heb al gehoord dat ik mijn slagerskunsten ook hier mag bovenhalen, alleen hier met het iets kleinere. Kippen, konijnen, ... . Da gaat hier inderdaad nog een heel avontuur worden! :D

En had ik al verteld over mijn luxedouche ?! Ik durf wedden dat er zelfs in België(!) er maar enkele van terug te vinden zijn! Vergeet niet dat we het dus wel degelijk hebben over een emmer koud en een emmer gekookt water! Zie je wel, al die luxe vindt ge in België niet hé? En nee, een probleem is dat niet. Ik heb hier ondertussen veel meer geleerd dan dat. En ik ben nog maar net een week hier -Ik ga echt zoooo slim terugkomen hé!-. Het leven gaat inderdaad niet om hetgeen ge hebt, maar om hetgeen ge zijt. En ook wie de anderen zijn, want liefste vriendjes uit België, IK MIS JULLIE ECHT WEL! Alleen kan ik dit gemis nu positiever opvatten dan in het begin, want anders zou ik het echt niet uithouden hier :)

Zo beste bloggertjes, ik ga maar weer.
Heel veel dikke kussen vanuit -het nog niet zo slechte- Honduras!

Ps: Mama heeft mijn adres, choco is altijd welkom! =$ (En ik zou brieven ook heeeeel erg fijn vinden, echt waar =$ ^^)