Om dus verder te gaan op het vorige.
Eens op de luchthaven zijn we op het vliegtuig naar Tegucigalpa gekropen -gezet meer-. De vlucht was best goed gegaan ma de landing was best spectaculair. Al was het ook ni zo overdreven als da iedereen ter over doet. Deed. Alleen het wachten op het busje duurde wat langer. Waarschijnlijk lag het ook hier aan de temperatuur (26°C) want de groep en de AFSverantwoordelijke waren echt tof :) De rit naar het hotel was nog al hobbelig, ma da went wel. En die mensen hier zijn best wel ge... -ni gecultiveerd, zo ontwikkeld, euhmm [HELP]-; jaja, toch wel. Eens aangekomen in Tegu int hotel hebben we zo'n supergeweldig middagmaal gegeten. Puree -zo noemden ze et toch-, cordon bleu, ma echt té gebakken, en wortelen. Da laatste is eigenlijk het enigste wa 'k opgegeten heb =P . Dan hebben we de rest van de namiddag doorgebracht met Alejandra, da was echt een lief kind ;o :D Alleen als het gesprek weer zo eens even stilviel en ze "What else?" zei kon ik het gewoon nie laten van "Nespresso" te antwoorden. En da acht uur lang, echt geweldig. Verder deed ze de Amaaaaaaii van Annemie Struyf ook al best goed na, en 'zuivelproducten' was nog zo een woord. Haar Nederlands is er echt op gevorderd. Ook haar gezicht toen ze een Chocotoff at was goud waard, hare mond plakte gewoon helemaal aan elkaar! Daarna hebben we frietjes met een toostjeskaashespweetikveelwanogallemaal-saté gegeten. Hennig lekker. Hennig vettig. Hennig 'Hello 13 kilo'. Daarna hebben we nog wa gebabbeld enz, UNO gespeeld, en toen zijn de Duitsers aangekomen. Femke en Sarah zijn toen al gaan slapen, maar kwamen al vrij snel terug om hulp roepen. Roepen ja. Hij is Walter gedoopt. Hij was zwart. Angstaanjagend zelfs. Ze zaten dik in de problemen. Twas eigenlijk gewoon een enorme motpipel. Om 21u lagen we dus in ons bed, in België kon ge al bijna terug opstaan. Moehaha!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten