Gisteren en eergisteren waren twee dagen om nie over te klagen. -Kga et zo laten staan, ik merk net da het rijmt, leuk leuk :D- Zoals ik al eerder heb gezegd werden er megaveel voorbereidingen getroffen voor deze 15e september en nu hebben we dus kunnen zien waar het eigenlijk allemaal om ging. Ook woensdag mochten we vroeger naar huis, deze keer om 11u45 al. 'Mogen' is veel gezegd, want een echte toelating hebben we eigenlijk nie gekregen. Twas vooral een kwestie van maken da ge weg zijt als niemand nie kijkt :D De defilés waren al bezig van 's morgens acht uur, en we wouden er toch nog iets van gezien hebben, wij vonden in ieder geval dat het ons volste recht was. In de volle zon stonden we daar dan, naar een supermooie stoet van enkele uren te kijken. Al die moeite van de voorbije dagen was echt supermooi. School per school kwamen ze allemaal voorbij geparadeerd. Iedere school met zijn eigen orkest en verschillende groepen dansers en danseressen. Dit heeft me dan ook een aantal heel mooie en schattige foto's opgeleverd. Ook in die groep van honderden en honderden vielen Sarah en ik meer dan op, wat maakte dat als wij ergens voorbijgingen, er meer aandacht aan ons werd besteed dan aan de stoet. En ook door de kindjes In de stoet werden we opgemerkt, wat maakte dat ze extra schattig lachten als ik een foto wilde maken. Of net niet. Enkele onder hen keken alleen nog bozer, omdat het te warm was en ze er geen zin in hadden, en tot overmaat van ramp zouden we daar dan nog een foto van maken ?! Zij vonden het blijkbaar niet kunnen, maar het heeft wel enkele funny beelden opgeleverd :D
De rest van die dag is er niet meer veel gebeurd. Of toch niks waar ik het nu over wil hebben :)
En dan DE dag waar het allemaal om draaide! Om 6u30 stond ik naast mijn bed, want om 7u zou het defilé vertrekken, en hier wilde ik deze keer gene minuut van missen. Ready to go om 6u55 zeiden ze mij dat ik nog meer als tijd genoeg had, misschien dat het allemaal zou beginnen tegen half 8. Of misschien 8u. Dat hadden ze gerust eerder mogen zeggen. X aantal sudoku's verder op mijn GSM stuurde Rocio mij een bericht of ik naar het park kwam. Zo gezegd zo gedaan zo gegaan hebben we daar zitten wachten tot het eindelijk zou beginnen. De klok sloeg ondertussen al 20 na 8. Aangezien we er al meer dan op tijd waren hadden we dan ook een vrij goede plaats. Aleja. In de vol zon. T was afzien. Kwas dan ook superblij da er iemand met een paraplu achter mij kwam staan, zoda ik er bij onder kon. Met alle gevolgen van dien, mijn gezicht is echt roodroodbruin, en mijn armen en nek vormen een leuk contrast met mijn geweldige benen en buik.Miljaar. Mijn broertje Julio César liep ook mee in het defilé, en die was dan ook superfier toen ie zag da ik foto's van hem trok en hem filmde. -We doen er echt alles aan om interesse op te wekken bij mijn familie! :D- En ook vandaag heb ik enkele mooie plaatjes kunnen vastleggen! :)
Manne, ik ben echt aan het zoeken naar een manier om die foto's eens eindelijk allemaal op mijn blog te kunnen showen, khoop da et een van dees eens gaat lukken ;o
Geen opmerkingen:
Een reactie posten